تکست اهنگ اینجانب از شایع

شایع منم احترام نظامی

اگه تو هم بهم احترام بذاری

اگه یه قلب عین آینه داری

مثل مایی قابل احترامی

من همه ی آدما رو دوس دارم ، همیشه هم این حسمو بُروز دادم

همیشه به همه خوش بینم درست یا نه

همیشه نشون دادم چقد توو مشتامن

به همه ادب کردم و همین ، ادب کردنا ادب کرد منو رفیق

اَ یه جا دیگه عقلم رسید ، اَ چشم میفتی اگه در دسترسی

من همون بودم که بودم ، همه جا چه توو جمع چه رو فرش خونم

خودم اجازه دادم از دَم بدونن ، خودم به خودم وقت دادم نفهم بمونم

و از هر سوراخ ده دفعه نیش بخوره بهم ، میخو ببینم و باز گیر بکنه بهم

دِ اخه کجای دنیا شیر شل و وله ، یهو یکی اَ توو آینه خفتمو گرفت

ازم خواست بشم چیزی که الآنم ، منی که دیگه شکم سیری ندارم

زیر زمینی ام و بدونِ قلاده ام ، من رپ میخونم ت بده جمع با من

رو به روت نور بنداز شیر اومده ، سفت و محکم با اینکه دیر اومده

رد شده از لبِ تیغ اومده ، میخونه یه ایران میکوبن هی

خب برا ما هم گاهی اوقات ، خیلی اَ شرایط بابِ میل نبود

ما هم تنگ بود راه پلمون ، ما هم خیلی گیر و دار داشت قصمون

محلِ ما ستاره نداشت ، آدمای بدونِ آرزو پشت دراش بودن

منم عادی بود عقده برام ، اما باز یادمه هر شب تا صبح نگران بودم

باید به یه جا میرسیدم ، وقتی میام نتونی بلند نشی اَ جات

من جوابِ همون سوالایی شدم ، که هیشکی بهش جوابِ منطقی نداد

واسه خودم هی رفتم اومدم ، دیدم حرفای آدما توو دفترِ منن

دیدم خیلی شیرین تر أ پوله ، بدون اجازه حرفمو زدم

الان داره میشه ده سال ، که حالِ جفتمونو مینویسه دستام

داشی منو توو این ده سال ، کسی کفِ این خیابونا نشناخت

من آشنا ترین غریبه ی شهرم ، که دیگه همه اشتباهامو کردم

داشی من دیگه برنمیگردم ، آماده ی صحنم أ همه چی کندم

مشاهده مطالب بیشتر در کانال تلگرام ما

رو به روت نور بنداز شیر اومده ، سفت و محکم با اینکه دیر اومده

رد شده از لبِ تیغ اومده ، میخونه یه ایران میکوبن هی

سخت بود ، خیلی اما باید پس میدادمش ، به خودم داشتم هر دِینی

وقتش شده بود خودمو جمع کنم از این تختِ خوابِ همیشه باهام

وقتش شده بود فکر کنم به دلیلِ کارام ، به این که چرا هیشکی منو ندیده تا حالا

انگار بسَم بود دیگه این دنیارو دیدن أ پشتِ پنجره ی شیشه ای

انگار بسم بود دیگه این ، مردی که اصل شبیه همیشه نیست

دوباره شروع کردم دوباره از صفر خسته دوباره و دوباره

واسه اونا که میگفتن لیاقتشو نداره ، واسه هر کی ازم منتظرِ جوابِ

حالا لا به لای این کوچه های بلند ، حالا که دیکه رو در رو توو چِشای توام

حالا که مرد شدم رویِ پای خودم ، قول میدم همه چیو رو به راه میکنم

بِهت قول میدم جبران شه هر ، روزی که توو هم دیگه مشتام گره ان

بهت قول میدم جبران شه هر ، روزی که رو سقف بود از صبح آمپرم

من اینجاب ممرضا شایع ام ، منم و نونِ بندِ به ورقِ مچاله ام

زنده ام به همین بد خطیا ، به توو روت وایسادن با دهنِ گشادم